Gezicht op de Henrichshütte [rond 1910]
LWL-Museum Henrichshütte Hattingen
Hattingen
LWL-Museum Henrichshütte Hattingen
De oudste bewaard gebleven hoogoven van het Ruhrgebied staat niet in Essen of Oberhausen, maar in het rustige stadje Hattingen aan de zuidrand van de regio. Naast het middeleeuws aandoende vakwerk van de stad lijkt de in 1854 opgerichte smelterij wel van een andere planeet te komen. Drie themapaden vertellen spannende verhalen over torenhoge technische kolossen, hardgekookte smelterijarbeiders en de opmars van de natuur ...
Naast de rijke steenkool- en ertsvoorraden van de regio is de bevaarbare Ruhr een belangrijke vestigingsfactor voor de stichter van de fabriek, graaf Henrich zu Stolberg-Wernigerode. Nadat zijn smelterijen op houtskool in het Harzgebergte onrendabel geworden zijn, kiest hij voor de nieuwe technologie van met cokes gestookte hoogovens. Het succesverhaal van de naar hem genoemde smelterij bevestigt hoezeer hij gelijk heeft.
Dit wordt ook erkend door de Kasselse firma Henschel & Sohn, die in de 19de eeuw een reputatie verwerft als een belangrijke constructeur van locomotieven. Zij neemt de Henrichshütte in 1904 over en moderniseert deze ingrijpend.
In de daaropvolgende decennia produceren tot 10.000 mensen, onder wie soms duizenden krijgsgevangenen en dwangarbeiders, hier een grote verscheidenheid aan staal- en ijzerproducten, van zware plaat voor de scheepsbouw tot krukassen. Na de Tweede Wereldoorlog behoort de fabriek aanvankelijk toe aan de firma Rheinstahl, die vanaf 1950 geleidelijk de smeltactiviteiten hervat. Bijna tien jaar later werken hier weer meer dan 10.000 mensen. In 1974 werd de site eigendom van de Thyssen-groep. Wanneer de hoogovens in 1987 na bijna 150 jaar eindelijk werden gesloten, stuitte dit op bitter verzet van een hele regio. "De misdadigers hebben besloten!", aldus de toenmalige voorzitter van de ondernemingsraad Rolf Bäcker, verbijsterd over het overeenkomstige besluit van de raad van toezicht van Thyssen. Kort daarna redt het Landschaftsverband Westfalen-Lippe (LWL) enkele gebouwen van de slopershamer. De ertsbrug en de windverhitter, de staalconvertor en de rails, de giethal met de demonstratiegieterij en niet in de laatste plaats de hoogoven zelf, maken nu deel uit van het industriemuseum Henrichshütte.
Stalen Tijdreis Bestemmingen in de buurt
De "stalen tijdreizigers" Luise & Alfred: LWL-Museum Henrichshütte Hattingen
Lu:
Hattingen is prachtig. Zwart-wit vakwerk zoals thuis in het Sauerland - gewoonweg romantisch!
Al! Dat was gisteren, niet voor mij! Een glimmende nieuwe ster rijst op in het oosten van deze eeuwenoude stad!
Lu: gloeit 's avonds meer als de zon! Je nieuwe ster brandt, Al!
Al: Neergestoken. Een van de hoogovens van de Henrichshütte wordt neergestoken. Dat zou je eigenlijk moeten weten - in het klein!
Lu: Wat een spektakel. Ik had niet zo'n grote ijzerfabriek verwacht hier in het mooie Ruhrgebied!
Niets kan dichterbij zijn! IJzersteen wordt hier gevonden. Steenkool is niet ver weg en een bevaarbare rivier tot aan de Vader Rijn - de ideale locatie voor de eerste hoogoven aan de Ruhr - "en vogue" zelfs met een Bessemer staalfabriek ...
En JIJ hebt dit allemaal uit de grond gemaakt?
Al: Het zou leuk zijn, maar een of andere graaf uit het Harzgebergte was me voor.
Lu: Zeg liever niets tegen de adel of zelfs tegen de "provincie"!
Plan je bezoek
Adres:
Werksstr. 31-33
45527 Hattingen
Tel. 02324/9247140
henrichshuette@lwl.org
www.henrichshuette-hattingen.lwl.org
Openingstijden:
Di - zo: 10 - 18 uur
300 t maatwerk. Henrichshütte vervaardigt een drukvat voor een kernreactor (1963-1965)
Korte beschrijving (film zonder geluid)
Tussen 1963 en 1965 vervaardigt Rheinstahl Hüttenwerke AG - de toenmalige eigenaar van de Henrichshütte - een reactordrukvat voor de eerste grootschalige kerncentrale van de Bondsrepubliek Duitsland in Grundremmingen aan de Donau.